Tussentijd
Tussen wat was en wat komt
In onze tijd lijkt geluk vaak gelijk te staan aan succes en een leven zonder ongemak. Geen verdriet, geen angst, geen stress. En eerlijk: dat zijn begrijpelijke verlangens. Maar als je geluk afhankelijk wordt van het níét ervaren van moeilijke emoties, dan wordt het knap lastig. Zelf zit ik op dit moment in een roerige periode vol verandering. Het is intens, verwarrend, verdrietig, krachtig en soms overweldigend. Een achtbaan, kortom. En dat is oké.
De kracht van de tussenfase
Elke verandering heeft een fase waarin het oude niet meer werkt, maar het nieuwe er nog niet is. Een niemandsland. Dat is precies waar het schuurt: het niet-weten, de onrust, het ongemak. Durf je daar te zijn? Gewoon te voelen wat er is, zonder het meteen op te lossen?
Wat mij helpt, is de metafoor van de vlinder. Heb je ooit gezien hoe een vlinder uit zijn cocon komt? Zoek het eens op. Wauw. Er is zóveel kracht voor nodig om zich eruit te worstelen en dat proces is essentieel. Zonder die strijd kan de vlinder niet vliegen.
Ruimte voor alles wat je voelt
We zijn vaak geneigd om alleen de fijne gevoelens toe te laten. Maar hoe meer je het ene probeert vast te houden en het andere wegdrukt, hoe meer spanning er ontstaat. Dan ontstaat er strijd in jezelf.
Wat als je emoties naast elkaar mogen bestaan? Verdriet én vreugde. Kracht én twijfel. Het is niet óf-óf, maar en-en.
Soms helpt het om jezelf te zien als een herberg met meerdere gasten. Alles mag er even zijn. Alles wat je uitsluit, gaat alleen maar harder kloppen aan de deur.
“Trust the wait. Embrace the uncertainty. Enjoy the beauty of becoming.”
Adem als steun
De adem ondersteunt bij het ervaren en toelaten van wat er leeft in mij. Het helpt om steeds weer terug te komen in mijn eigen midden. Vanuit hier kan ik weer het grotere plaatje zien en voelen dat ik nu in een tussenfase zit, met al het ongemak dat daar ook bij hoort.
Deze zachte terugkeer naar mezelf helpt mij met omgaan met verandering, zonder te hoeven forceren. Het herinnert me eraan dat ik er al ben, ook als ik het even niet weet.
Adem + gronden
Voelt alles bij jou soms ook wat wiebelig? Dan kan het enorm helpen om adem te combineren met gronding.
Voelen waar je voeten zijn. Stevig staan. In je lijf zakken. Door je uitademing wat meer te verlengen kan je dit nog sterker voelen. Verplaats rustig wat gewicht van je ene voet naar je andere voet, de druk verandert. Je voelt het gewicht van je lichaam en de zwaartekarcht. Steeds meer thuiskomen in jezelf.